دست‌داشتن نیروهای حزب‌الله در اسیدپاشی به چند زن در اصفهان

    دست‌داشتن نیروهای حزب‌الله در اسیدپاشی به چند زن در اصفهان

وب‌سایت «الف» در یادداشتی با انتقاد از اسیدپاشی‌ها در اصفهان نوشته «قرار بر این نبود اگر کسی همچون ما نیندیشید به سیمایش چنگ زنیم و رخ همچو ماه‌شان را با ابرهای سیاه، خط‌خطی کنیم.»

این جمله به طور تلویحی نشان دهنده دست‌داشتن نیروهای حزب‌الله در اسیدپاشی به چند زن در اصفهان است.

به نوشته نویسنده این یادداشت باید «سال‌ها پیش، آن زمان که اسید‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بر سیمای کشور به آرامی پاشیده می‌شد کسی بر می‌خواست و اعتراضی می‌کرد تا حاصل آن بی‌تفاوتی‌ها رنج‌های دردناک امروز و شاید فردا‌ها نباشد.»

متن کامل این یادداشت با عنوان «اسید، رگ غیرتمان را سوزانده است»:

این روز‌ها رخ ایران از ماتم فرزندانش می‌سوزد و شرم می‌کند که چند قطره اسید چگونه آسایش و آرامش وطنش را صلب کرده است.

مسئله به قدری آزار دهنده است که بار دیگر نگاه ملتی که سال‌ها است نسبت به رخ داد‌های اجتماعیش به بی‌تفاوتی عادت کرده بود را بار دیگر کنار یکدیگر نشاند تا درد مشترک خود را که سیمای فرزندانش با تنی رنجور اما زنده می‌سوزاند را تماشا کند، تا شاید از وجدان‌های به خواب رفته یشان بیدار شوند و پیش از آنکه وطن در آتش جهل و تعصب بسوزد کاری کنند!

اما‌ ای کاش پیش از آنکه اسید، سیمای فرزندان نیک سرشت و نجیب این وطن را بسوزاند و زندگی را تا ابد بر کامشان تلخ کند و ملت را برای چاره اندیشی پیرامون این بحران اجتماعی گرد هم آورد؛ سال‌ها پیش، آن زمان که اسید‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بر سیمای کشور به آرامی پاشیده می‌شد کسی بر می‌خواست و اعتراضی می‌کرد تا حاصل آن بی‌تفاوتی‌ها رنج‌های دردناک امروز و شاید فردا‌ها نباشد.

آن قدر ساکت و بی‌تفاوت بوده‌ایم که حتی رگ غیرتمان سوخت تا خاکستری از بی‌تدبیری و کم خردی بر سیمای جامعه نشست تا ماحصل آن خاکس‌تر، ققنوسی سرطانی باشد که امروز زایش می‌کند و چهره‌ها را خط خطی می‌کند.

قرار بر این نبود که به بهانه عدالت اجتماعی، شکاف اجتماعی را گسترش دهیم تا ثروتمندان در آن غنی‌تر و مستضعفین در آن فقیر‌تر شوند که آنچنان این شکاف روز به روز عمیق‌تر و زخم آن وخیم‌تر شود که حاصلی جز سرخوردگی اجتماعی و تنش برای جامعه و ساکنین آن به ارمغان نیاورد!

قرار بر این نبود که دایره مشارکت سیاسی را به خودی و غیر خودی تقسیم کنیم و آنان را که دیدی متفاوت به زندگی و اجتماع داشتند را از خود دور بسازیم و در جامعه بذر نفاق بپاشانیم تا از اتحاد ملت خود داری کنیم.

قرار بر این نبود که به بهانه توزیع عادلانه ثروت، دست به اختلاس‌های بی‌پایان بزنیم تا با پر کردن جیب دیگران اعتماد ملت را بسوزانیم و شمع امیدشان را خاموش کنیم و چشمانشان را به فردای بهتر کور سازیم!

قرار بر این نبود اگر کسی همچون ما نیندیشید به سیمایش چنگ زنیم و رخ همچو ماه‌شان را با ابرهای سیاه، خط خطی کنیم!

بپذیرم و از فهمیدن این واقعیت دوری نجویم؛ که فراوانند انسان‌های که تفکرشان، خلق و خویشان آنگونه که قانون، عرف و علاقه ما می‌پسندد هماهنگ نیست؛ اما در نزد خدایی که انسانیت و آبروی بنده‌اش مقام و جایگاهش از خانه‌اش نیز مقدس‌تر و والاترست، شریف ترند.

نمی‌توان پیش از آنکه حقیقت هویدا شود دست به قضاوت و صدور حکم برد؛ اما بپذیریم حتی اگر هیچ یک از دلایل فوق انگیزه فرد یا افراد اسید پاش نباشید اما هر یک از آنان می‌تواند انگیزه هر نوع ناهنجاری اجتماعی را در جامعه بروز دهد و زمینه ساز ناامنی و آشوب و هرج و مرج را در کشور پایه ریزی کند.

به مسئولین خود بیاموزیم و یادآوری کنیم که پیشگیری بهتر از درمان است، و جامعه امروز ما در برابر ناهنجاری‌های اجتماعی قرار گرفته است، که اگر اکنون درباره معضل رفع بیکاری جوانان کشور، رشد فزاینده مواد مخدر در بین قشر فعال جامعه، پائین آمدن سن فحشاء در نظام اجتماعی، رشد فساد در بروکراسی‌های اداری، و پایین آمدن امید به زندگی و سست شدن بنیان زندگی در خانواده‌ها فکر و اندیشه‌ای نشود؛ فردا پیش از آنکه اسید سرو استوار دیگری را بسوزاند این بار ریشه همه ما را خواهد سوزاند که دیگر خانه‌ای برای سکونت نخواهد ماند تا باز طلوع خورشید را از پنجره اتاقمان نظاره‌گر باشیم.