که من شهر علم ام، علیّ ام در است - درست این سخن گفت پیغمبر است

که من شهر علم ام، علیّ ام در است - درست این سخن گفت پیغمبر است

حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی در شاهنامه بزرگ خود مبحثی را به بیان شرح عقاید و اعتقادات خود اختصاص داده و ضمن  پرده برداری صریح از ارادت بی پایان خود به حضرت مولا امیرالمومنین علی علیه السلام، ضمن نقل "حدیث سفینه "مطالب دقیقی را به نظم کشیده است با این مقدمه : خردمند گیتی چو دریا نهاد - برانگیخته موج ازو تند باد ؛ چو هفتاد کشتی درو ساخته - همه بادبانها برافراخته؛ میانه یکی خوب کشتی عروس - برآراسته همچو چشم خروس ؛ پیمبر بدو اندرون با علی - همه اهل بیت نبی و ولی ؛ اگر خلد خواهی به دیگر سرای- به نزد نبی و وصی گیر جای؛ گرت زین بدآید گناه من است - چنین دان که این رسم و راه من است.. تا آنجا که میفرماید : بر این زادم و هم بر این بگذرم - یقین دان که خاک پی حیدرم".

اما در مقابل، نا آگاهان که فرق میان "رفض" و تشیع را ندانسته اند ضمن اتهاماتی که به مسلمانان ارادتمند به اسدالله الغالب وارد ساخته اند آنها را در زمره "غلات" شمرده و از جمله این اتهام واهی را برآنان وارد کرده اند که پیروان علی گویا به قرآن مورد قبول عموم مسلمانان باور ندارند و قرآنشان، "مصحف علی" نام دارد. این اتهام ، بیجا و بی پایه است و هرگز شیعیان و پیروان امام علی چنین ادعایی نداشته اند . واقعیت آن است که از آنجا که از بدو تولد و درطول ایام شباب امام علی علیه السلام زیر تربیت مستقیم حضرت محمد ص قرار داشت بالضروره به علوم قرآنی آگاه‌تر و به تفسیر، ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه آن آشناتر  از سایرین بود. به همین دلیل است که "ترمذی" در" صحیح"/ ج ۵، ص ۶۳۷/ نقل کرده‌ که رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: « من خانۀ حکمتم و علی دروازه آن است ».ابن عباس نیز از رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) نقل می‌کند که فرمود: « من مدینۀ علمم و علی دروازه آن است، هر کسی که ارادۀ علم می‌نماید باید از دروازه آن وارد شود »/مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۲۷/.ابن مسعود  هم بنوبه خود نقل می‌کند: علی ( علیه السّلام ) مسلمین را مورد خطاب قرار داده و فرمود: « از من دربارۀ کتاب خدا سؤال نمایید، زیرا هیچ آیه‌ای نیست مگر آن‌که  می‌دانم که شب نازل شده یا روز، در زمین هموار نازل شده یا کوهستان »/الطبقات الکبری، ج ۲، ص ۳۳۸./  ابن ابی الحدید در کتاب"شرح نهج البلاغه"/ ج ۱، ص ۲۷/ دربارۀ امیرالمؤمنین علی ( علیه السّلام ) مینویسد « همه بر این امر اتفاق دارند که تنها علی ( علیه السّلام ) در زمان رسول خدا قرآن را حفظ می‌نمود و اولین کسی بود که قرآن را جمع کرد ».بر اساس کتاب کافی/ ج ۱، ص ۱۷۸/امام باقر ( علیه السّلام ) فرمود: « هر کس ادعا کند که قرآن را آن‌گونه که نازل شده جمع کرده دروغ‌گو است. هیچ کس همانند علی بن ابی طالب و امامان بعد از او قرآن را جمع و حفظ نکرده‌اند ». عموم مسلمانان نقل کرده اند که رسولخدا در وقت رحلت اعلان کرد که من میروم و درمیان شما دو امر گرانسنگ برجا میگذارم که یکی کتاب خدا است و دیگری عترت من (حافظان سنت من) یعنی "اهل بیت "هستند و به این ترتیب خطیرترین مسئولیت را که همانا گردآوری آیات و سوره های قرآن بود به امام علی واگذار نمود و امام علی نیز در اجرای برآورده کردن این امر بزرگ و ماموریت مهم کوششی توصیف ناپذیر مبذول داشت و قرآن را گردآوری کرد. طریقه گردآوری سوره ها و آیه های قرآن - که از ابتدای نزول آیات توسط رسولخدا بر امام علی املاء و توسط ایشان نگاشته میشده و بعد جمع آوری و زیر دوجلد قرار گرفته  به شرح زیر بوده است:

۱. بر اساس ترتیب نزول آیات قرآن مرتب شده.

۲. منسوخ بر ناسخ مقدم است.

۳. تأویل برخی از آیات به طور تفصیل نوشته شده.

۴. تفسیر برخی از آیات به نحو تفصیل بیان گشته.

۵. محکمات و متشابهات قرآن ذکر شده.

۶. حرفی از قرآن کم و زیاد نشده.

۷. اسامی اهل‌حقّ و باطل آورده شده
.