موج جدید سرکوب خانواده های زندانیان سیاسی در منازل آنها
بقرار گزارشهای دریافتی از داخل
کشور، نیروهای امنیتی درموج جدیدی از سرکوب و به قصد خاموش کردن فریادهای
اعتراض نسبت به جنایات وارد شده در زندان اوین، از ساعت هشت شب دیروز جمعه
به خانه متعلق به بستگان و خانواده زندانیان سیاسی در تهران و کرج یورش
آورده و آنها را مورد هجوم وحشیانه و ضرب و تهدید قرار داده اند
درهمین راستا بیست و هشت مورد دستگیری اعضای خانواده زندانیان سیاسی و انتقال آنها به نقاط نامعلوم گزارش شده است.
آخرین وضعیت زندانیان سیاسی
با بازگشت مهرداد آهن‌خواه ازانفرادی به بند عمومی ۳۵۰، همچنان یازده نفر از زندانیان آسیب دیده از روز ۲۸ فروردین که بیشتر آنها دارای آسیبهای جسمی جدی هستند، در انفرادی به سر می برند. زندانیان معترض همچنان در اعتصاب غذا به سر می‌برند و به هیچ‌یک از خواسته های آنها تاکنون پاسخی از سوی مسوولان دولتی و قضایی داده نشده است. جواد فولادوند (که از ناحیه چشم و پا آسیب دیدگی جدی دارد)، محمد صدیق کبودوند (با دو دنده شکسته و سر آسیب دیده)، رضا اکبری منفرد ( که به شدت کتک خورده ولی از وضعیت او اطلاعی در دست نیست)، غلامرضا خسروی( که به شدت کتک خورده ولی از وضعیت او اطلاعی در دست نیست)، سهیل بابادی، بهنام ابراهیم‌زاده( که به شدت کتک خورده ولی از وضعیت او اطلاعی در دست نیست)، محمد شجاعی، محمد امین هادوی، بهزاد عرب‌گل، سعید متین‌پور و سیمکو خلقتی که مچش دستش آسیب دیده است، از زندانیانی هستند که با گذشت هشت روز از هجوم نیروهای امنیتی و انتظامی به بند ۳۵۰ زندان اوین، همچنان در انفرادی هستند. در همین حال مسئولان زندان علاوه بر آنکه در پیگیری روند درمان آسیب دیدگان تعلل عامدانه دارند در تلاش به دنبال امحا مستندات پزشکی زندانیان هستند. در همین حال؛ نسرین ستوده، فعال حقوق بشر و وکیل دادگستری، در نامه‌ای به زندانیان بند ۳۵۰ اوین، ضمن اظهار تاسف از حادثه‌ی پنج‌شنبه خواهان رسیدگی دقیق و روشن شدن ابعاد فاجعه و شناسایی عاملان و آمران آن شد. به گزارش جرس، وی در نامه‌ی خود با تاکید بر این که "مجازات چنین عمل وحشیانه‌ای توسط ماموران دولتی حبس است" آورده است: هر چند در میان زندانیان بند ۳۵۰ یکی از شایسته‌ترین و شجاع‌ترین وکلای ایران، حضور دارد که قطعا راهنمایی‌های لازم را خواهد کرد، معهذا بسیاری از اعضا ی جامعهٔ وکالت با افتخارآمادهٔ پذیرش وکالت زندانیانی هستند که مورد ضرب وشتم قرار گرفته‌اند و در راه انجام وظیفه از تهدید به بازداشت و لغو پروانه بیمی به دل راه نمی‌دهند.
نامه خانم نسرین ستوده به زندانیان بند سیصدوپنجاه اوین
پسران، برادران و بزرگ مردان بند ۳۵۰
فاجعه‌ای که پنجشنبهٔ سیاه بر شما رفت، اکنون به فاجعه‌ای ملی برای ایرانیان تبدیل شده است. فاجعه‌ای که بر شما روزنامه نگاران رفت، چراکه ایران به یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های شما تبدیل شده است. فاجعه‌ای که بر شما فعالان کارگری رفته است. شما که سال هاست با دیدگاه‌های چپ زندگی کرده‌اید و هویت خود را در آن قالب سامان داده‌اید. فاجعه‌ای که بر شما اقلیت‌های قومی و مذهبی رفته است. فاجعه‌ای که بر شما فعالان مدنی و دانشجویی رفته است. فاجعه‌ای که بر شما فعالان سیاسی و اجتماعی و فعالان حقوق بشر رفته است. و فاجعه برای آن دسته از هموطنانمان که به نام جاسوسی به گروگان گرفته شده‌اند و از شرم یارای سخن گفتن ندارند.
بدانید که همراه شما رنج بردیم و اشک ریختیم و هزاران بار صحنهٔ خشونتی که بر شما روا داشتند را مرور کردیم و باز هم مرور کردیم و شجاعتتان را تحسین کردیم که تسلیم عربده‌هایی نشدید که شما را به سکوت فرا می‌خواند و هنوز از بند بیرون نرفته بودند که ما را در دردی که می‌کشیدید شریک کردید و ظلمشان را فریاد زدید. پا به پای شما و همراه شما به بهداری رفتیم و برگشتیم، از پله‌های بند بالا و پایین رفتیم، به بند انفرادی رفتیم، سر‌هایمان را تراشیدیم و تعجب زده از دروغ‌ها نگاه‌شان کردیم. در حالی که یک ملت ۵ سال است با حالتی بهت آلود در انتظار آزادی زندانیان وجدان است، با خشونتی چنین گسترده پیام می‌فرستند که منتظر نباشید.
پیام ما به خشونت گران موکدا آن است که: زندانیان سیاسی را فورا و بدون قید و شرط آزاد کنید زیرا: محاکمهٔ آنها نا‌عادلانه بوده است. حکم آنها بر اساس درخواست بازجویان بی‌خردی بوده است که از استقلال قوه قضاییه و عدالت و برابری و آزادی بیان و حقوق بشر چیزی نمی‌دانستند. و بد‌تر از همه به دست قضاتی صادر شده است که مرعوب باز جو بوده‌اند. راستی چرا حبس‌های دو رقمیشان را سه رقمی نمی‌کنند؟ باتو‌‌ن‌هایتان را محکم‌تر در هوا بچرخانید، دروغ‌هایتان را بزرگ‌تر کنید و هر آنچه به ذهن خشونت طلبتان می‌رسد، دریغ نکنید. همهٔ این‌ها قبلا آزمایش شده است، نتیجه نمی‌دهد. کمی تاریخ بخوانید. به قول پسر عزیزم عماد بهاور: «۵ سال است ایستاده‌ایم.» سال هاست ایستاده‌ایم. درهای زندان را به روی ما بگشایید، ما پشت در زندان‌ها در همین نزدیکی‌ها به انتظار ایستاده‌ایم..... دوستان و هم بندیان سابق مجازات چنین عمل وحشیانه‌ای توسط ماموران دولتی حبس است. هر چند در میان زندانیان بند ۳۵۰ یکی از شایسته‌ترین و شجاع‌ترین وکلای ایران، حضور دارد که قطعا راهنمایی‌های لازم را خواهد کرد، معهذا بسیاری از اعضا ی جامعهٔ وکالت با افتخارآمادهٔ پذیرش وکالت زندانیانی هستند که مورد ضرب وشتم قرار گرفته‌اند و در راه انجام وظیفه از تهدید به بازداشت و لغو پروانه بیمی به دل راه نمی‌دهند. شاید از این طریق به افکار عمومی که خواهان رسیدگی دقیق و روشن شدن ابعاد فاجعه و شناسایی عاملان و آمران آن است نیز پاسخی دقیق و روشن داده شود.
هم بندی سابق شما در بند زنان
نسرین ستوده
درهمین راستا بیست و هشت مورد دستگیری اعضای خانواده زندانیان سیاسی و انتقال آنها به نقاط نامعلوم گزارش شده است.
آخرین وضعیت زندانیان سیاسی
با بازگشت مهرداد آهن‌خواه ازانفرادی به بند عمومی ۳۵۰، همچنان یازده نفر از زندانیان آسیب دیده از روز ۲۸ فروردین که بیشتر آنها دارای آسیبهای جسمی جدی هستند، در انفرادی به سر می برند. زندانیان معترض همچنان در اعتصاب غذا به سر می‌برند و به هیچ‌یک از خواسته های آنها تاکنون پاسخی از سوی مسوولان دولتی و قضایی داده نشده است. جواد فولادوند (که از ناحیه چشم و پا آسیب دیدگی جدی دارد)، محمد صدیق کبودوند (با دو دنده شکسته و سر آسیب دیده)، رضا اکبری منفرد ( که به شدت کتک خورده ولی از وضعیت او اطلاعی در دست نیست)، غلامرضا خسروی( که به شدت کتک خورده ولی از وضعیت او اطلاعی در دست نیست)، سهیل بابادی، بهنام ابراهیم‌زاده( که به شدت کتک خورده ولی از وضعیت او اطلاعی در دست نیست)، محمد شجاعی، محمد امین هادوی، بهزاد عرب‌گل، سعید متین‌پور و سیمکو خلقتی که مچش دستش آسیب دیده است، از زندانیانی هستند که با گذشت هشت روز از هجوم نیروهای امنیتی و انتظامی به بند ۳۵۰ زندان اوین، همچنان در انفرادی هستند. در همین حال مسئولان زندان علاوه بر آنکه در پیگیری روند درمان آسیب دیدگان تعلل عامدانه دارند در تلاش به دنبال امحا مستندات پزشکی زندانیان هستند. در همین حال؛ نسرین ستوده، فعال حقوق بشر و وکیل دادگستری، در نامه‌ای به زندانیان بند ۳۵۰ اوین، ضمن اظهار تاسف از حادثه‌ی پنج‌شنبه خواهان رسیدگی دقیق و روشن شدن ابعاد فاجعه و شناسایی عاملان و آمران آن شد. به گزارش جرس، وی در نامه‌ی خود با تاکید بر این که "مجازات چنین عمل وحشیانه‌ای توسط ماموران دولتی حبس است" آورده است: هر چند در میان زندانیان بند ۳۵۰ یکی از شایسته‌ترین و شجاع‌ترین وکلای ایران، حضور دارد که قطعا راهنمایی‌های لازم را خواهد کرد، معهذا بسیاری از اعضا ی جامعهٔ وکالت با افتخارآمادهٔ پذیرش وکالت زندانیانی هستند که مورد ضرب وشتم قرار گرفته‌اند و در راه انجام وظیفه از تهدید به بازداشت و لغو پروانه بیمی به دل راه نمی‌دهند.
نامه خانم نسرین ستوده به زندانیان بند سیصدوپنجاه اوین
پسران، برادران و بزرگ مردان بند ۳۵۰
فاجعه‌ای که پنجشنبهٔ سیاه بر شما رفت، اکنون به فاجعه‌ای ملی برای ایرانیان تبدیل شده است. فاجعه‌ای که بر شما روزنامه نگاران رفت، چراکه ایران به یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های شما تبدیل شده است. فاجعه‌ای که بر شما فعالان کارگری رفته است. شما که سال هاست با دیدگاه‌های چپ زندگی کرده‌اید و هویت خود را در آن قالب سامان داده‌اید. فاجعه‌ای که بر شما اقلیت‌های قومی و مذهبی رفته است. فاجعه‌ای که بر شما فعالان مدنی و دانشجویی رفته است. فاجعه‌ای که بر شما فعالان سیاسی و اجتماعی و فعالان حقوق بشر رفته است. و فاجعه برای آن دسته از هموطنانمان که به نام جاسوسی به گروگان گرفته شده‌اند و از شرم یارای سخن گفتن ندارند.
بدانید که همراه شما رنج بردیم و اشک ریختیم و هزاران بار صحنهٔ خشونتی که بر شما روا داشتند را مرور کردیم و باز هم مرور کردیم و شجاعتتان را تحسین کردیم که تسلیم عربده‌هایی نشدید که شما را به سکوت فرا می‌خواند و هنوز از بند بیرون نرفته بودند که ما را در دردی که می‌کشیدید شریک کردید و ظلمشان را فریاد زدید. پا به پای شما و همراه شما به بهداری رفتیم و برگشتیم، از پله‌های بند بالا و پایین رفتیم، به بند انفرادی رفتیم، سر‌هایمان را تراشیدیم و تعجب زده از دروغ‌ها نگاه‌شان کردیم. در حالی که یک ملت ۵ سال است با حالتی بهت آلود در انتظار آزادی زندانیان وجدان است، با خشونتی چنین گسترده پیام می‌فرستند که منتظر نباشید.
پیام ما به خشونت گران موکدا آن است که: زندانیان سیاسی را فورا و بدون قید و شرط آزاد کنید زیرا: محاکمهٔ آنها نا‌عادلانه بوده است. حکم آنها بر اساس درخواست بازجویان بی‌خردی بوده است که از استقلال قوه قضاییه و عدالت و برابری و آزادی بیان و حقوق بشر چیزی نمی‌دانستند. و بد‌تر از همه به دست قضاتی صادر شده است که مرعوب باز جو بوده‌اند. راستی چرا حبس‌های دو رقمیشان را سه رقمی نمی‌کنند؟ باتو‌‌ن‌هایتان را محکم‌تر در هوا بچرخانید، دروغ‌هایتان را بزرگ‌تر کنید و هر آنچه به ذهن خشونت طلبتان می‌رسد، دریغ نکنید. همهٔ این‌ها قبلا آزمایش شده است، نتیجه نمی‌دهد. کمی تاریخ بخوانید. به قول پسر عزیزم عماد بهاور: «۵ سال است ایستاده‌ایم.» سال هاست ایستاده‌ایم. درهای زندان را به روی ما بگشایید، ما پشت در زندان‌ها در همین نزدیکی‌ها به انتظار ایستاده‌ایم..... دوستان و هم بندیان سابق مجازات چنین عمل وحشیانه‌ای توسط ماموران دولتی حبس است. هر چند در میان زندانیان بند ۳۵۰ یکی از شایسته‌ترین و شجاع‌ترین وکلای ایران، حضور دارد که قطعا راهنمایی‌های لازم را خواهد کرد، معهذا بسیاری از اعضا ی جامعهٔ وکالت با افتخارآمادهٔ پذیرش وکالت زندانیانی هستند که مورد ضرب وشتم قرار گرفته‌اند و در راه انجام وظیفه از تهدید به بازداشت و لغو پروانه بیمی به دل راه نمی‌دهند. شاید از این طریق به افکار عمومی که خواهان رسیدگی دقیق و روشن شدن ابعاد فاجعه و شناسایی عاملان و آمران آن است نیز پاسخی دقیق و روشن داده شود.
هم بندی سابق شما در بند زنان
نسرین ستوده
No comments:
Post a Comment